Stel je voor: Robbie Williams, slechts 16 jaar oud en overweldigt door de roem van Take That, roept wanhopig uit: 'Ik wil gewoon terug naar normaal". Maar wat betekent 'normaal' eigenlijk voor hem? Ik denk dat die behoefte aan normaal zijn ligt onder zijn persoonlijke strijd met het leven en met zijn verslavingen. Dat kun je allemaal zien in zijn documentairereeks op Netflix. Maar is 'normaal' wel zo eenvoudig te definiëren? En waarom verlangen we er allemaal zo naar?

Uitdagingen en stress, wie loopt daar niet tegenaan op zijn werk? Hoe ga je daarmee om zonder jezelf te verliezen? Loopbaancoaching kan daarbij helpend zijn en ik leg je hieronder graag uit op wat voor manier het jouw veerkacht en welzijn op je werkplek kan vergroten.

Vanochtend las ik op Blendle een verontrustend bericht dat ik wel herken uit mijn werk als docente Nederlands in het MBO en als ACT-coach/therapeut. Omdat het op Blendle is, kon ik er geen screenshots van maken, dus vandaar dat ik 'm maar even voor je heb overgetikt. Kon ik er meteen mijn aanvullingen en commentaar bij leveren. Voor de leesbaarheid heb ik in de blog de stukken uit het artikel vetgedrukt en tussen aanhalingstekens geplaatst.

Geheimen kunnen de oorzaak zijn van niet kunnen slapen, veel piekeren, in een sociaal isolement geraken en je dus doodongelukkig voelen. Toch zijn geheimen op zich geen foute dingen: iedereen heeft ze en ze helpen ons in de omgang met andere mensen. Niemand heeft er immers iets aan als je rechtstreeks in het gezicht van je beste vriend zegt dat zijn vrouw een ongelooflijke bitch is?

Ik ben geen financieel specialist en ik pretendeer niet dat ik weet hoe jij jouw problemen moet oplossen. Onderstaande is slechts een goedbedoelde suggestie.

Herken je dit: er zitten watten in je hoofd. Je voelt je duf en moe en je wil de hele dag wel hazenslaapjes doen. Telkens als je denkt: ik moet naar buiten om dit lamlendige gevoel te doorbreken, waarschuwt jouw regenapp je dat er weer een bui komt... Jakkes... Herfst is niet jouw favoriete seizoen. Wat te doen?

Zittend op een kussentje een staat bereiken waarin je van binnen zo leeg bent als een blanco A4'tje... Is dat wat je moet proberen te bereiken met mindfulness of meditatie? Nee, natuurlijk niet. Dat is zo onnatuurlijk, je hoeft niet eens je best te doen om dat te bereiken. Hieronder leg ik je uit waarom dat zo is.

Onlangs rondde ik de twee opleidingen af die ik dit jaar heb gevolgd: Psychosociale Basiskennis en ACT-coaching.

Dit is geen verkooptruc. De overheid betaalt jouw loopbaancoaching als jouw diploma niet hoger is dan mbo niveau 2. In deze blog leg ik je graag uit hoe je hiervoor in aanmerking komt.

Soms heb je een off-dag. Ook ik heb daar natuurlijk wel eens last van. Ik zat gisteren op de bank te wachten op een voor mij belangrijk bericht. Steeds weer mijn inbox checken droeg niet bij aan mijn stemming. Op zo'n moment ga ik ook dingen doen die daaraan niet bijdragen. Ik beland dan in een vicieuze cirkel: ik ga ongezonde, maar lekkere, dingen eten én ik hang dan op de bank en geef me over aan Netflix of eindeloos scrollen op Instagram of door nieuwsberichten...

Heb je een diploma op maximaal MBO niveau 2 of VMBO TL? Wil je een stap maken in jouw carrière, maar weet je niet hoe? Dan is het gratis STAP-ontwikkeladvies iets voor jou. Ik noem het gratis, maar de overheid betaalt jouw coachtraject.

Zoals je misschien weet, werk ik als coach/docent. Toen ik enkele jaren geleden op school tijdelijk inviel op een andere afdeling vroeg een collega op mijn nieuwe werkplek aan alle collega's of ze mee gingen lunchen. Mij sloeg ze over. De andere collega's grepen niet in. Ach, dat komt omdat ik nieuw ben, dacht ik. Maar het voelde niet lekker. De tweede dag dat ik daar werkte, overkwam het mij weer. Exact dezelfde collega en niemand greep in. Het raakte me en daarom hield ik mijn mond. Een mengeling van schaamte, teleurstelling en toch ook boosheid zorgden daarvoor. Ik schaamde me dat ik werd overgeslagen. Ik voelde me een sociale outcast. Ik was ook teleurgesteld, omdat ik verwacht had dat ik op een afdeling met allemaal sociale mensen werkte. Maar ik was ook boos, omdat ik het onbeschoft vond. Ik heb ongeveer een half jaar die afdeling ondersteund en toen was de klus afgelopen. Toen ik wegging, kreeg ik een grote bos bloemen en een lief kaartje van iedereen. Pas op dat moment heb ik tegen de leidinggevende van die afdeling gezegd wat mij was overkomen en dat ik dat vervelend vond. Ondanks dat zij één van de meelunchende collega's was, had zij niet doorgehad dat ik was overgeslagen. Zij was ervan uitgegaan dat ik niet wilde. Ik was ervan uitgegaan dat die collega's mij er niet bij wilden hebben. Aannames... Ook op de werkvloer maken ze meer kapot dan je lief is!

'Ze doet vast zo aardig tegen me, omdat ze iets van me moet hebben.' 'Hij vindt me een oude zeurpiet.' 'Ja, ik krijg dit compliment over mijn werk nu wel, maar morgen krijg ik weer commentaar, want hij vindt mij toch een prutser.' 'Ze hebben me wel uitgenodigd voor dat feestje, maar ze voelden zich vast verplicht, omdat ik over die verjaardag begon.' 'Als ik met mijn zorgen naar mijn chef toe ga, dan weet ik al wat er gebeurt: ze neemt me niet serieus!' Iedereen heeft wel eens zo'n gedachte. Maar als je dit soort destructieve gedachten vaak hebt en als je ze serieus neemt, dan heb je wel een probleem. Ik ontmoet in mijn coachpraktijk dikwijls mensen die hier last van hebben.